برای کی زندگی کنیم؟

 

خدا رو شکر زندگی در جریانه

بعد از ناراحتی هایی که همسر از این وضعیت جدایی داشت و صحبتهاش با همتا ، قرار شد دوباره کاملا با هم باشیم در طی روز، فعلا اوضاع اینجوریه: سه روز مشترک و یک روز اختصاصی همتا. البته . البته همسر راضی نیست و دوست داره کل چهار روز همه با هم باشیم، تا خدا  چی  بخواد.

 

این متن رو هم همون دوست عزیزی که قبلا صحبتهاشو موشته بودم فرستاده ، خطاب به خانم اولی که داره کاری می کنه که شوهر خانم دوم رو طلاق بده، از یک خانم دیگه ای هم تعریف می گرد، خانم اولی که متوجه ازدواج چند ساله هنسرش می شه و می فهمه که بچه هم دارن . اما پاشو تو یه کفش می کنه برای طلاق همسر دوم . ولی بعد از دو ماه سرطان سینه می گیره... به نظرتون مکافات عملشه؟؟؟🤔🤔🤔 

 

 

یک دوست: 

سلام 

منم مانند این خانم 

با همتای خودم توی یک خونه به خوبی خوشی زندگی میکنیم 

.

من هم اوایل مانند همه خانم های دیگه 

از تعدد شوهرم ناراحت بودم و کلی گریه و ناراحتی و .....

 ولی بعد از مدتی تحقیق و مطالعه به این نتیجه رسیدم که این موضوع کاملا دینی و شرعی و عقلانی هست 

و تنها چیزی ک این وسط مانع هست نفس خودمون هست و بعضی صفات رذیله که در خودمون وجود داره .

 

شروع کردم به مبارزه با نفس اماره و حسادت خودم و هرکاری کردم که مخالف میل باطنی خود م بود 

تا اونجا که دیگه مهم نبود برام شوهرم و همتا چکار میکنن فقط متمرکز بودم رو رفتار خودم 

 

الان بعد یک مدت خدارو شکر خیلی خیلی از زندگیم و شوهرم و همتا لذت میبرم .

 

همه چیز برمیگرده به دید و تفکر درونی خود ادم که به قضیه چطور نگاه کنه. 

 

این میتونه یک ازمایش الهی باشه برای زن 

 

میتونه یک پله رشد و ترقی باشه 

 

و شایدم یک پله برای سقوط ادم 

 

و افتادن از چشم خدا و اهل بیت و امام زمان و امام حسین 

 

ایا واقعا حضرت زهرا از مخالفت ما تو زمینه تعدد خوشحال میشن ؟؟ 

 

به این دنیای فانی و گذرا چه اطمینانی هست ؟؟ 

شاید خود ما دوروز دیگه به منجلابی گرفتار شدیم که محتاج هر کسی بشیم 

 

اون موقع ایا پسندیده هست که بیاد مارو از حق طبیعی مون محروم کنه ؟؟ 

 

خدا میتونست مارو در وضع اسفناکی قرار بده که حتی فکرشم الان برامون چندش اور بود  

 

آیا شکر این همه نعمتی که خدا به ما داده 

شکر سلامتی 

شکر خانواده خوب 

شکر ازدواج خوب 

شکر همسر و فرزند و زندگی و ......

شکر این همه نعمت این هست که اونو فقط واسه خودمون بخوایم و نذاریم به بقیه برسه ؟؟؟ 

 

آیا توصیه خدا و اهل بیت که اینقدر به انفاق تاکید کردن همین  یکی از مصداق هاش نمیشه ؟؟ 

 

ما در جایگاهی هستیم که میتونیم حیات و زندگی ببخشیم به یک زندگی 

چرا خودمونو از چنین جایگاه والایی محروم کنیم ؟؟ 

 

چرا از اینجوری سفره رحمتی که خدا برامون پهن کرده خودمونو بی نصیب و محروم کنیم 

 

عزیز دلم خواهر خوبم 

من نه شما نه خانواده و نه هیچ کسی از شما رو میشناسم 

و نه هیچ نفع یا ضرری از شما و زندگی تون به من میرسه 

 

فقط و فقط از باب خیر خواهی 

و امر به معروف 

و اینکه متوجه باشین هستند کسانی که اینطور دارن زندگی میکنن با همتاشون تو یک خونه 

به خوبی و خوشی 

 

فقط با ذره ای تغییر دیدگاه و مبارزه با نفس 

که اونم اخر سر منفعتش نصیب دنیا و اخرت خودمون میشه 

 

امیدوارم 

اون لحظه ای که امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام همراه جناب عزرائیل برای قبض روح بالای سرمون حاضر میشن بتونیم رو سفید باشیم و سر بلند باشیم و راحت جون بدیم 

 

 

خواهر خوبم به صحبت هام کمی فکر کنین لطفا .