همیشه با خودم می گفتم خدا کنه دچار عُجب نشم. خیلی می ترسیدم. دیده بودم که گناهی که بنده از اون پشیمون بشه از ثوابی که دچار عُجب بشه پیش خدا بهترو با ارزشتره...👌
از طرفی با دوستان صحبت می کردم برای حساسیتهایی که براشون بوجود می اومد ، بهشون می گفتم حساس نشن و اینجوری نگاه کنن و ... که یکی از دوستان گفت خودم دوست ندارم این رذیله های اخلاقی رو داشته باشم...👌
از طرفی همیشه سعی می کردم مرنج و مرنجان خیلی مهمه👌 ، اما خوب گاهی وقتی می دیدم طرف مقابلم رفتار درستی نداره و حق باهام بود، می رنجیدم، هر کاری هم می کردم ناراحت نشم نمی شد... بی خیالی، از دید دیگه نگاه کردن... گذشتن... ... طرف رو می بخشیدم اما ناراحتی توی دلم بود
دیگه روشی که این اواخر پیدا کردم این بود که در موردش با کسی حرف نزنم و سعی کنم روی خودم کار کنم و دل بکنم تا درست بشه ... اما خوب طول می کشید...
از طرفی کتاب مکیال المکارم رو می خوندم با خودم می گفتم کل زندگی ما باید برای امام زمان عج باشه و نه امام رو بخوایم برای بهبود زندگی مون ... 👌و از طرفی هم می گفتم این درد ها پیش دردهای امام زمان عج هیچه و اگر من می خوام سرباز اقا باشم چطور می تونم به همچین چیزایی در مقابل درد امام فکر کنم...👌
از طرفی هم چند وقت بود که خونده بودم که اگر نمی تونیم امام زمان عج رو ببینیم که بزرگترین ارزوی من دیدن با معرفت ایشونه، تنها مانع گناهانمونه... اگر گناه نکنیم می تونیم اقا رو ببینیم... پس اگر من نمی تونم ببینم گناه کارام
باید اونها رو برطرف کنم و دنبال رفع اونها و کشفشون باشم👌
از طرفی وقتی یکی از بزرگان فامیل باهام درد می کرد و می گفت از اینکه مادرشوهرش چنگالش رو بر می داشته (وقتی قاطی ظرفهاش می شده) و (وقتی ایشون یعنی عروسش می خواسته اونها رو برداه) می گفت که هر چی پسرم داره برای منه و ...
من باخوم می گفتم یه چنگال چه ارزشی داشته و چرا سر این دعوا و ... مگه چی بوده...
تا اینکه بعد از این ماجراها و صحبتها و ...
وقتی سر برخی موارد ناراحت شدم... یدفعه یاد همین حرف دوستم و سایر مطالبی که عرض کردم افتادم...
گفتم بجای اینکه فکر کنم چرا طرف مقابلم اینجوری کرد، به این فکر کنم چرا اینقدر من رذیله اخلاقی دارم و اینقدر کوچکم که سر چیزهای کوچیک ناراحت می شم...👌👌 سر چیزهای بی ارزش دنیایی ...👌 که بخاطر خود خواهی دنیا طلبی .... است👌
الان می فهمم مشغول بودن به گناه خود و ندیدن گناه دیگران یعنی چه و چجوری ممکنه. 👌👌اینجوری می تونم گناهانم رو ارام ارام پاک کنم و ان شاءالله لیاقت دیدار با معرفت و سربازی امام زمان عج رو پیدا کنم👌👌
اگر مشغول گناه خود باشم گناه بقیه رو نمی بینم👌
شیطان می خواد ما رو مشغول گناهان و کارهای اشتباه دیگران بکنه تا از خودمون و گناهان خودمون غافل باشیم...👌👌👌
دیگه از اقای ... ناراحت نیستم
نباید باشم
نباید مشغول اعمال و رفتار ایشون بشم حتی برای لحظه ای...
باید اونقدر روحم بزرگ باشه که اصلا با این چیزها اذیت نشم... اگر طرف اشتباهی کرده و حق ناحقی کرده و یا تهمت و غیبت ... کرده ، به خودش صدمه زده، اخرتش رو خراب کرده...👌👌 من نباید ناراحت بشم باید دلم بسوزه براش و براش دعا کنم....👌
و اگر ناراحت بشم نشون می ده مشکل دارم... چون اون طرف به نفع اخرت من کار کرده... پس باید خوشحال باشم... ولی ناراحت می شم. پس دنیام برام مهمه...غرور دارم! ناراحت می شم چرا به من اینجوری بگن غیبت کنن... 👌
دیگه بجای اینکه به ستم و گناه دیگران فکر کنم به رذیله های اخلاقی خودم و رفع اون فکر می کنم👌
از طرفی تمام سعی خود رو برای کمک به اون طرف جهت نزدیک کردنش بخدا و به رشد رسوندن اون به خاطر خدا می کنم.👌
الان می فههم اگر فردی بهم صدمه و ظلم مادی کرد و یا ابرویی ... ، اگر ناراحت بشم بخاطر یه حس خیلی خیلی زیر پوستی هست که اون چیز مادی و دنیایی، حتی شده اندکی، اندکی هم شده،برام ارزش داره و یا خودم و... از سر غرور و خود بزرگ بینی و ...بالأخره برام مهمه.
در حالی که اگر فقط خدا برام مهم باشه این چیزا ادیتم نمی کنه و مثل امام ، تازه وقتی از این چیزها ببینم با ارامش برخورد می کنم و سعی در کمک به او و قرب او می کنم . تو کتاب رشد ع ص هم به این مطلب به خوبی اشاره کرده.... . پس اگر من ناراحت بشم از رذیله های اخلاقی خودمه...👌👌
خیلی خوشحالم...😊😊😊
از این به بعد ان شاءالله اگر کسی اذیت کنه به خودم می گم چرا من اینقدر رذیله دارم و کوچکم که سر این چیزهای کوچک و بی ارزش ناراحت می شم....😍😍
الان اگر چیزی ناراحتم کنه می گم چقدر تو پستی که بخاطر یه همچین چیزی ناراحت می شی...
می گم ببین تو نمازت حواست چقدر پرت می شه.. چقدر گناه داری....
خدایا شکرت
خدایا هزار مرتبه شکرت
